Alweer bijna een weekje hier

Maar weer een berichtje vanuit hier. Alhoewel ik een beetje het idee heb dat toch niemand meeleest dit x, maargoed. Ik vind het vaak wel fijn om later berichtjes van mezelf terug te kunnen lezen. Dus dan doe ik het daar maar voor...

Hoe gaat het nu?

Eigenlijk gaat het wel zn gangetje.. Het is niet leuk hier, maar het moet maar weer. Ik probeer me zo goed mogelijk aan te passen. Te doen wat er van me gevraagd wordt, zodat ik hier ook zo snel mogelijk weer weg kan.

Ik volg braaf mijn lijst en ben al flink wat aangekomen. Iets wat ik vantevoren nooit had verwacht.. Thuis was het aankomen namelijk nog zoo moeilijk. Toen at ik véél meer dan ik nu eet en viel ik zelfs af! 

Waarschijnlijk verbruikte ik thuis dus nog veels teveel energie. Maar alsnog snap ik niet dat ik nu al aankom van een lijst waar maar +/- 1500 kcal op staan. Dat gebeurde tijdens mn vorige opname ook helemaal niet. Toen had ik echt iets van 2000 ml. sonde nodig en moest daarnaast nog 500 kcal zelf eten.. Om eerlijk te zijn vind ik het heel eng dat mn lichaam zo weinig nodig blijkt te hebben nu. Ik ben het vertrouwen in mijn lijf weer volledig kwijt.

Toch blijf ik braaf mijn lijstje eten. Alleen de boter op mn brood vind ik heel lastig.. 1 cupje per boterham!? Come on, dan eet je gewoon brood op je boter ipv andersom.. 

Maar afgezien van de boter vind ik dat ik het nog best aardig doe. (Las je dat, ik gaf mezelf een complimentje!?) Want verder eet ik dus wel écht die hele lijst in mn eentje! Tussendoortjes vraag ik zelf, omdat de verpleging die standaard vergeet.. En mn avondmaaltijden eet ik volledig op, terwijl daar zoooveel meer aardappelen bijzitten dan ik thuis altijd at. 

Een hoop overwinningen dus, 6 (eet)momenten per dag. Maar ook tussen de eetmomenten door overwin ik mezelf.. Ik doe hier simpelweg niks: Zit wat op mn bed, iPad wat, teken wat, lees wat, eet, douche en slaap. Thuis wandelde ik met Thor, fietste ik naar het dorp op en neer, shopte ik soms meerdere keren per week en deed ik ook nog eens oefeningen op mn kamer. 

Dit laatste was natuurlijk erg dom, maar echt zo'n ingesleten, dwangmatig patroon.. Zoals het voor 'normale' mensen logisch is om 2x per dag hun tanden te poetsen, zo logisch was het voor mij om een aantal keer per dag oefeningen te doen. Ik dacht er eigenlijk niet eens meer bij na..

Ik heb toen ik werd opgenomen meteen besloten om me deze 'gewoonte' af te leren. Het staat mijn doel, het aankomen, alleen maar gigantisch in de weg. Het zal er alleen voor zorgen dat ik hier nog langer moet blijven of alsnog aan de sonde moet. Zaken waar ik niet zoveel zin in heb..

Want dat is het enige positieve van deze opname: Dat het me lukt om aan te komen, zónder sondevoeding! Zónder zo'n irritante, pijnlijke slang in mn neus. Iets waar ik heel blij mee ben en wat me ook motiveert om zo door te blijven gaan. Door te blijven gaan met eten, stilzitten en aankomen.

Inmiddels is er alweer 1,1 kg bij. Ik heb mijn streefgewicht ook eindelijk gehoord en hier zit ik nog 1,8 kg vanaf. Ik ben dus bijna op te helft! Let's keep life positive! :)

Genoeg nu over het eten en aankomen. Ik zal ook nog wat vertellen wat andere zaakjes. 

Ik lig nu op de kamer met 2 oudere mensen, een man en een vrouw, allebei in de 70 jaar. De vrouw is dement en heeft een beetje een omgedraaid dag en nacht ritme. Dus voert ze midden in de nacht gesprekken met zichzelf. Af en toe wel grappig, maar vaak ook wel heel zielig.. En niet echt bevorderlijk voor mijn nachtrust, maar ze kan er zelf ook niks aan doen.

De man is aardig, maar heeft veel pijn. Ondanks zijn leeftijd zijn zn manieren nog ver te zoeken af en toe. Dan laat ie iets vallen en roept gewoon; 'wat een grote tiefus teringzooi hier!' En dan stort hij vervolgens bijna uit zn bed van frustratie. Zulke situaties vind ik eigenlijk wel leuk; Breekt de sleur hier een beetje.. 

Want veel te doen heb ik tot nu toe niet echt. Ik probeer mezelf vooral te vermaken met mn iPad. Doe er spelletjes op en zit veel op facebook en pinterest. Papa heeft er ook een paar films voor me op gezet. 

Gelukkig is het vanaf 15.00 uur bezoektijd. Tot nu toe heb ik altijd bezoek gehad en dat zorgt voor fijn wat afleiding! Mijn lieve gezinnetje is nu wel op vakantie. Gelúkkig maar, want dat gunde ik hun echt!! Vind het wel lastig dat ze niet op bezoek kunnen komen. Maar gelukkig heb ik heel wat lieve tantes die tijd voor me hebben. <3 Dan drinken we wat in het restaurant en doen we spelletjes. Ik bof maar met zo'n familie! Ook haal ik veel steun uit de berichtjes en reacties die ik ontvang op facebook en whatsapp. 

Dat was wel weer genoeg gepraat voor vandaag. Hopelijk vonden jullie het niet teveel gezeur! 

Liefs, 

Mirjam