(Wéér) zoveel veranderingen

De titel zegt waarschijnlijk al genoeg, maar er zijn vandaag weer zoveel dingen veranderd. Voor normale mensen misschien niet zo'n probleem, maar ik ben nou eenmaal niet normaal en zat er dan ook weer echt ff doorheen!

Vanmorgen moest ik dus wegen en dat viel behoorlijk tegen. Ik ben nu in een week nog niets opgeschoten en dat voelde echt gewoon zo *vul zelf een lelijk woord in*! Ik raakte even totaal gedemotiveerd..: Lig/zit ik hier een week mn best te doen, is het nóg niet genoeg!

Heb snel mijn vader gebeld en hij kon geen woord van me verstaan eerst omdat ik zo overstuur was.. Maargoed, uiteindelijk toch lekker kunnen spuien en zijn lieve woorden hielpen me toen ook om nog een beetje hoop te houden.

Om 11u. was mijn moeder gelukkig ook al weer hier, dus daar heb ik ook heel fijn mee gepraat.

Ze zei dat ze nog steeds vond dat ik mijn best had gedaan, dus daar was ik wel heel blij mee! Al snel kwam ook Mariëlle en ook met haar heb ik een heel fijn gesprek gehad.

De enige conclusie die we met zijn allen konden trekken is toch dat het eten niet genoeg is. Er zal dus wéér wat bij moeten. Wéér nieuwe dingen. Wéér veranderingen. Wéér wennen. Wéér gestress.

Extra eten blijft voor mij nog steeds lastig.. Het is alleen duidelijk nodig om aan te komen en dat is wat ik het liefst wil. Daarom wil ik er dan ook wel weer echt voor gaan.

Heb er zelf al een beetje (veel) over nagedacht wat er dan (weer) anders moet. Morgen heb ik een gesprekje met de diëtist en dan wordt mijn eetlijst dus (weer) aangepast. Nu maar hopen dat ik zelf echt inspraak mag hebben, want anders is het voor mij nog veel lastiger!

Toen de klap van het wegen eindelijk een beetje achter de rug was ging het vanmiddag wel redelijk.. Er is een nieuw meisje op de kamer gebracht, maar dat maakt me niet zoveel uit. De hele afdeling ligt nou eenmaal al vol. Het meisje is trouwens 6 jaar en heeft een erge bijholteontsteking. Is weer eens wat anders dan eetgezeur. (; Haar moeder is blijven slapen dus het is lekker knus hier op dit moment. .

Maar ik begin weer af te dwalen, dus terug naar vanmiddag. Ria kwam langs mét mijn superlieve (al best wel grote) zusje! (: Heb van haar een heel lief kaartje gekregen, waarvan ik binnenkort eens een foto zal posten! We zijn naar de speelkamer gegaan en zaten net te rummikubben toen de pm'er het lekker kwam verzieken..

Deze had namelijk een aantal belangrijke mededelingen. Er waren regels waar ze me nog even op moest wijzen en een aantal aanpassingen in 'het programma'. Ik vreesde al gelijk met grote vrezen. Uiteindelijk waren er allerlei tijden veranderd en moest ik me bijvoorbeeld om half 10 al omkleden voor het slapen gaan.. Maar vooral de afspraak over het eten opscheppen zorgde bij mij voor veel emotie. Opeens was er afgesproken dat niet mijn ouders, maar een verpleger mijn maaltijd op zou scheppen! Waarom? Geen idee.. Feit was alleen wel dat het mij helemaal overstuur maakte en ik mijn eten (dat godzijdank wel goed was geleverd) nauwelijks naar binnen kreeg.

In totaal ben ik de halve avond overstuur geweest dus weet niet wat ze nu uiteindelijk met deze afspraken wilden bereiken. In ieder geval zal ik er niet van zijn aangekomen, want dat heb ik er allemaal wel weer afgejankt!

Daarnet heb ik Wie is de mol gekeken met papa. Dat was dan wel weer erg gezellig. Voel me op dit moment alleen héél erg onrustig. Heb echt weer gigantische last van bewegingsdrang en weet er echt even geen raad mee.. Ik moet over 5 min. al naar mijn bed en denk dat het daar misschien ook wel vandaan komt. Ben namelijk nog helemaal niet moe en mijn anorexia vind het ook absoluut niet fijn dat ik een uur minder actief ben..

Hoorde de verpleging net helemaal wantrouwend over mij praten trouwens.. ): Ze zijn wel dom, want ze praatten echt heel hard. Maar ze hadden het er dus over dat ik me eigenlijk helemaal niet zo goed aan mijn bedrust houd.. Dat ik teveel heen en weer loop, teveel sta en te laat ga slapen. Misschien hebben ze wel gelijk en heb ik mezelf deze hele week voor de gek lopen houden! Want achteraf is het misschien wel zo geweest.. Ik heb het zelf alleen ook gewoon super vaak niet door! & dat meen ik echt! Maar het kwam soms wel voor deze week dat ik dacht van shit, nu sta ik eigenlijk al superlang naast mijn bed! Ooh, ik baal echt zo hard op dit moment.. Straks gaan ze er natuurlijk allemaal ook hartstikke erg op letten en dat vind ik niet erg ofzo, maar dan moet ik óók nog mijn eetlijst uitbreiden en dat lukt dan straks niet.. Shitshitshit, ik weet het allemaal even niet meer!

Maar ik ga nu maar even snel naar bed en kijk morgen wel even hoe het verder moet. Heb papa net even over de hele situatie gesmst, want ik moest bijna huilen en dan zou de verpleging natuurlijk komen kijken wat er was.. En dat moet ik niet hebben want dan weten ze dat ik ze heb afgeluisterd! Nouja ik ga echt naar bed, want het is al ruim over bedtijd en anders gaat de verpleging daar ook nog over zeuren! Ik hoop dat ik kan slapen!

x

Ps.Sorry voor het chaos-verhaaltje op het eind van deze blog, maar dat moest ik gewoon echt allemaal snel ergens kwijt!

Pps. Ik ben trouwens zoo blij met zulke steunende, lieve ouders! Zij zijn namelijk wel lekker de allerallerliefste van de hele wereld toevallig! (: