Eigenlijk stond mijn hoofd sinds gisterochtend al voortdurend op de anorexia-stand. En hoe langer dit duurde, hoe erger dit werd. Het zitten werd staan, het staan werd lopen en het lopen eindigde zelfs in een aantal kniebuigingen. Dit laatste was alweer een week geleden en had me toen eigenlijk ook voorgenomen er niet meer aan te beginnen.. Baal er achteraf dus echt verschrikkelijk van!
Het eten werd, ondanks het vele bewegen, ook alsmaar moeilijker en moeilijker. Mirjam was nauwelijks meer in mijn hoofd terug te vinden.
Hier liep het dus mis.. :
Hier liep het dus mis.. :
Zoals ik al eerder blogde; het eten gaat bij mij vol op verstand en gedachten. Positieve en motiverende gedachten. Gedachten over thuis zijn, familie, vrienden en vriendinnen. Gedachten over shoppen en weer naar school gaan. Gedachten over vrijheid, blijheid en onbezorgdheid. Gedachten over geluk en leven. Kortom; gedachten die samen de anorexia-gedachten kunnen verslaan!
De anorexia-gedachten zijn er namelijk áltijd. Soms ver weg in een heel klein hoekje. Soms schreeuwend en krijsend vooraan in mn hoofd. Dit is afhankelijk van de hoeveelheid ruimte die de 'Mirjam-gedachten' al innemen. En wanneer deze nauwelijks (of te zwak) aanwezig zijn, is het dus weer bingo.
Nouja, genoeg onbegrijpelijk gebrabbel over mn gedachten. Het was gewoon echt foute boel. Resultaat; ik gooide een kwak van mn toetje in een servet omdat de verpleging me alleen liet.
& toen ein-de-lijk werd de Mirjam weer wakker! Die baalde namelijk zó van de smokkelactie. Dit wilde ze gewoon niet! Waar was ze nou eigenlijk de hele dag al niet mee bezig?
De knop was weer helemaal om. Gelukkig. Achteraf alleen erg jammer dat deze situatie daarvoor nodig was!
Hierna ging het eten dus ook véél beter. Annegreet was er en heb rustig zitten knutselen en vooral gezellig gekletst! Hierna heb ik echt genoten van mijn avondmaaltijd en mn bakje vla bijna schoon gelikt.
Later zakte ik wel weer even in, maar helemaal terug is de anorexia niet geweest. De bewegingsdrang blijft lastig, maar alleen staan was vanavond alweer genoeg om rustig te worden. Hopen dat ik er morgen helemaal geen last van heb en dat natuurlijk het eten ook veel soepeler verloopt!
Later zakte ik wel weer even in, maar helemaal terug is de anorexia niet geweest. De bewegingsdrang blijft lastig, maar alleen staan was vanavond alweer genoeg om rustig te worden. Hopen dat ik er morgen helemaal geen last van heb en dat natuurlijk het eten ook veel soepeler verloopt!
Ga nu snel slapen, want ben helemaal kapot.. Hoop echt niet dat ik met deze dag zóveel verbrand heb dat ik ben afgevallen maandag! ): Gelukkig heb ik nog twee dagen om het goed te maken.. Ik ga sowieso weer mijn uiterste best doen en ben gelukkig weer heeel gemotiveerd!
Hoi Mir,
BeantwoordenVerwijderenNu even een reactie van mij (Fred dus). Ik volg natuurlijk al je blogs, dus wil ik ook wat van me laten horen. Allereerst dat ik het heel knap van je vind wat je allemaal met ons wilt delen, en hoe je het allemaal verwoordt. Je laat veel van jezelf zien, en daaruit spreekt vertrouwen naar ons toe. En het is voor ons goed om dat vertrouwen te voelen.
En verder: ik zie dat het de ene keer goed en dan weer minder goed gaat. Dat hoort er denk ik gewoon bij, dus verwacht niet van jezelf dat dat anders gaat. Blijf gewoon proberen 1 stap tegelijk te zetten, niet alles in 1 keer te willen. Stap voor stap kom je ook dichterbij je doelen. Wij stappen wel met je mee !
Al wordt de knop soms tegen je zin omgezet, ik zie dat je steeds weer in staat bent hem daarna toch weer de kant op te zetten die jij wilt. Blijven doen dus, want je kan het.
Veel liefs van ons allemaal, Fred.
Hejhej,
BeantwoordenVerwijderenFijn dat de knop weer om is. Ook al krijgt de anorexia toch nog wel eens de overhand, je weet tóch steeds weer de knop om te zetten. En dat is echt heel knap en positief! Je bent én blijft een enorme kanjer en doorzetter!
Dikke kus Anne
p.s. lieve foto! :)
Dikke kus Anne
p.s.
Hej Mirjam,
BeantwoordenVerwijderenEén van de blije positieve dingen waar je je aan vast kunt houden is ook: snel weer eens een keer naar Munkfors! Of heb ik dat mis? Wij zien uit naar de dag dat je weer bij ons voor de deur staat! Maar dat komt vanzelf als je zo goed doorgaat. Want je doet het perfect!
Liefs van ons.