Drukdrukdruk

Wat een dag! Zó hectisch, niet normaal meer!

Na de vorige blog (die je misschien beter eerst kunt lezen, áls je de tijd hebt..) heb ik eerst met Mariëlle gepraat. Zoals ik al vertelde; zij is mijn pit-verpleegkundige vanuit de ursula. Dwz dat zij eigenlijk als extra persoontje tussen mij en de verpleging staat. Ze kan daar dingen neerleggen waar ik moeite mee heb en de boel een beetje sturen.

Ik keek ernaar uit dat ze kwam, maar eigenlijk viel het een beetje tegen.. Zo raakte ik van veel van haar opmerkingen alleen nog maar meer overstuur! Ik wilde mijn hart luchten over monitors en rolstoelen, maar zij begon erover dat ik kauwgom kauwde en dat dat bewegingsdrang zou kunnen zijn.. Vervolgens moest ik weer huilen en dat kwam volgens haar dan óók weer door de anorexia. Terwijl ik juist het idee had dat ik beter bezig was! Ik zei dat ik alleen maar alles goed wilde doen, maar dat was volgens haar dan ook weer een duidelijk kenmerk van de eetstoornis. Vatte er zelf op een gegeven moment niks meer van en heb maar ja en amen gezegd. Ik mocht toen tenminste ook nog eventjes spuien over de ochtend.

Ze heeft uiteindelijk nog een gesprek gehad met de verpleging, maar heb geen idee wat ze daar nu heeft aangegeven.. Ze gaf me wel een blaadje met een aantal afspraken die nu echt gehandhaafd zullen worden. Er staat bij dat ik allerlei dingen vind die ik niet vind, maar ik kijk wel hoe het loopt komende dagen.. Was echt te moe om er nog over in discussie te gaan!

Nouja, de pit ging dus weg en Annegreet zat me al op te wachten! Heb met haar mijn tussendoortje gegeten, omdat de verpleging het weer eens vergeten was.. Best vreemd wanneer daarover net een vergadering is gehouden! Gelukkig is Annegreet een prima eetpartner en waren de plopkoeken zo binnen. Heb nog even gezellig met haar gekletst toen onverwacht Patricia langskwam! Vond het heel fijn haar weer eens te zien en morgen komt ze ook nog even kletsen; echt lief!

Na een half uurtje kwamen Miranda en haar vader ook nog langs, dus toen was het feest compleet, hihi. Zat ik daar met allemaal lieve mensen die speciaal voor mij tijd hadden gemaakt.. Dat vind ik toch altijd wel heel bijzonder en fijn! (:

Na een tijdje kwam mama ook nog en daarna kwam het eten.. Beter gezegd: daarna kwam de zónder eten, met de mededeling dat het weer fout was gelopen met mijn maaltijd! Mama werd (heel lief) heel boos en de verpleging ging kijken wat ze nog konden regelen. Ikzelf raakte eigenlijk helemaal niet overstuur ofzoiets, maar ik keek er ook gewoon niet van op.. Het leek wel alsof het helemaal in deze dag pastte, want echt álles was al achter mekaar fout gegaan.

Uiteindelijk maar weer een andere maaltijd op dan gepland, maar had er dus verder ook weinig problemen mee.. Vond de doperwten alleen niet zo lekker, maargoed. Dan is het maar even happen, slikken en hopen dat je aankomt! Het helpt me op zo'n moment wel extra dat mijn moeder bij me is en zulke lieve dingen zegt.. Echt, ik heb zo'n geluk met al die lieve mensen om me heen!

Ik moet wel zeggen dat de verpleging het vandaag wel veel sneller geregeld dan gisteren.. Dat kwam vooral doordat er een hele lieve zuster (Lies) op de afdeling aanwezig was. Ze heeft echt als een gek ander eten lopen regelen, terwijl ze niet eens voor onze kamer stond ingeroosterd! Nadat we hadden gezegd dat we da zo lief van haar vonden moest ze opeens huilen.. Het bleek dat haar schoondochter anorexia heeft, dus daar had ze het denk ik even heel moeilijk mee. Het was zo zielig om te zien!

Met Tara heb ik daarom vanavond afgesproken om een kaartje voor Lies te maken.. We hebben er hartjes opgeplakt, en erin geschreven dat we het heel fijn vinden hoe ze voor ons zorgt en ons begrijpt. Toen we hem gaven hoefde ze gelukkig niet meer te huilen. Ze was er volgens mij ook best wel blij mee!

Want vanmiddag en vanavond heb ik dus ook nog met Tara gepraat.. Vond het namelijk echt gigantisch vervelend voor d'r hoe vandaag allemaal gelopen was. Op deze manier zat zij telkens maar weer met een jankend, overstuur persoon op de kamer! Het gesprekje verliep gelukkig een stuk fijner dan de andere gesprekjes de afgelopen dagen, dus daar was ik wel blij mee. (:

Ik ga er maar weer eens een eind aan breien. Morgen komt de kinderarts langs en hoop ik stiekem toch iets meer zekerheden te krijgen.. Papa komt speciaal uit zijn werk om erbij te zijn. Dat vind ik eigenlijk wel superfijn!

Ik ga maar eens lekker tukken en hopen op een iets rustiger dagje morgen.

x