De hele woensdag in één blogje!

Woensdag, 13.00u.

Maar weer even een blog, ter info én ter afleiding. Zal straks vertellen hoe het gesprek met de kinderarts gelopen is, maar begin toch eerst even over vandaag want dat moet er even uit.

Ik heb net geluncht en dat zit nog niet helemaal fantastisch in mn kop. De situatie eromheen maakte vooral dat het erg moeilijk was.. Tirza vertelde dat ze graag een aantal afspraken wilde maken over Tara en mij. Tara had namelijk aangegeven dat ze veel last van me had..

Ik wist het zelf al wel, want ze zei het gisteravond ook al tegen me. Ze heeft er vooral last van dat ik het zoveel over de eetstoornis heb in haar nabijheid. Dus ik heb echt geprobeerd het daar niet meer over te hebben, maar dat is voor mij ook heel moeilijk. Soms moet ik mijn verhaal gewoon even kwijt wanneer ik het moeilijk heb, door bijv. iemand te bellen.. Dan hoort zij dat gesprek natuurlijk en voelt ze zich door mij niet fijn.

Heb vandaag dus ook maar even niemand gebeld en ben snel gaan bloggen. Probeer de bewegingsdrang zo een beetje te onderdrukken maar daarnet ging het even mis; Ik heb staand gekleurd en daar voel ik me nu dus ook weer zwaar rot over. Het was gelukkig niet heel lang en ik zit nu ook wel weer braaf op mn bed, maar toch!

Oo, de pm'er zegt dat we met dat gesprekje gaan beginnen.. Ik ben benieuwd! Gelukkig komt Gerda wel weer langs vanmiddag. Dan kan ik het er met haar misschien ook nog even over hebben..

Woensdag 17.00u.

Voel me op dit moment veel beter. Het gesprekje ging opzich wel.. We mochten beiden aangeven wat we anders wilden, maar ik vond het echt heel zielig om alleen maar te gaan zeuren. Ik heb dan ook alleen gevraagd of haar mobiel 's nachts op stil mag staan, omdat ik er vannacht wakker van werd.

Er zijn nu een aantal nieuwe afspraken gemaakt, dus ik hoop dat het nu beter gaat en ze geen last meer van me heeft! Papa heeft een dimlampje voor bij mijn bed gekocht zodat ik nog wel op mijn eigen tijden kan gaan slapen. Ook zit het gordijn tussen onze bedden voortaan dicht en dat vind ik ook wel best. Vond het wel fijn dat er een pm'er en verpleegster bij zaten! Zij zeiden gelukkig ook dat ik gewoon mag blijven bellen wanneer ik het moeilijk heb.

Achteraf valt het dus allemaal wel weer mee.. Ik merk dat dit soort situaties mijn valkuil blijven. Wanneer ik me rot voel over mezelf klamp ik me, meestal onbewust, toch weer vast aan het eten en de controle. Waarom precies weet ik eigenlijk ook niet.. Het voelde lange tijd als iets waar ik 'tenminste goed in was', maar op dit moment zie ik dat eigenlijk niet zo meer. Want ik ben dan misschien goed in afvallen, maar afvallen is gewoon slecht. En wie wil er nou goed zijn in slechte dingen? Ik dus niet meer!

Verder was Gerda de hele middag nog hier. We hebben weer gezellig met de rolstoel gesjeesd, glazen stukgegooid, papier uit kasten getrokken en vooral veel gekletst! (;

Woensdag 19.00u.

Net gegeten en (jaja, of je het nou gelooft of niet) ik had weer een verkeerde maaltijd!! Beetje balen was dat ik dit keer niet echt rustig kon blijven.. Ik had rijst gekregen ipv aardappels en dat vind ik altijd een stuk moeilijker! Voor mezelf had ik bij het invullen van mijn maaltijden elke dag een uitdaging bedacht.. De ene keer stoofpeertjes, de andere keer rijst en dan weer een keer een stooflapje. Allemaal dingen die ikzelf net wat lastiger vind, maar nu had ik dus én een stooflapje én rijst!

Na een dipje uiteindelijk toch wel alles op, maar het blijft balen dat ik in de stress schoot..
Wél kan ik (vol stiekeme trots) melden dat ik na de maaltijd languit op mijn bed ben gaan zitten en daar al die tijd nog niet vanaf ben geweest! (:

Trouwens, ik heb vanmiddag ook nog een extra biscuitje op! Voelde me er namelijk zo rot over dat ik had gestaan na de lunch en had er ook wel trek in. Ben er nog steeds wel een beetje trots op dat ik hem op heb,, want er was verder echt niemand bij! (: (Nouja, alleen Tara achter een gordijn dan.)

Oja! Ik zou het natuurlijk ook nog over het gesprek met de kinderarts hebben! Wordt weer een lekker lange blog op deze manier, hihi. Maargoed, over dat gesprek:

We hebben eigenlijk vooral gepraat over de situatie in het ziekenhuis. Over de monitor, de maaltijden (ahum!) en begeleiding tijdens het eten bijv. Ze gaf ons (natuurlijk) gelijk en beloofde (natuurlijk) dat dit alles niet meer zou gebeuren en dat het duidelijker zou worden.

Ik moet zeggen dat dit vandaag ook wel redelijk gelukt is. De monitor ging maar 2x fout, de verpleging liep maar 2x weg en de maaltijd liep natuurlijk mis, maar voor de rest liep het aardig!

Verder heb ik gevraagd of ze me alsjeblieft iets meer zekerheden wilde geven over die stomme slang in mijn neus en die stekkers aan mijn lijf. Ze beginnen me inmiddels een beetje dood te irriteren en echt nodig zijn ze de afgelopen dagen niet gebleken.. Toch wilde ze nog even wachten tot donderdag (= morgen al!) voordat ze daar uitspraken over deed.

Morgen weet ik dus eigenlijk pas echt veel meer.. Dan word ik namelijk ook weer gewogen en kunnen ze pas echt een beetje kijken of het eten genoeg is. De vorige x was er namelijk nog niet echt iets uit mijn gewicht af te leiden.

De kinderarts zei trouwens wel dat ze het heel goed vond dat ik alles tot nu toe zelf heb gegeten! Ook heeft ze weer gezegd dat wanneer ik dit vol kan blijven houden en daarbij voldoende aankom, ik misschien eerder naar huis zal mogen. Ik hoop dus echt heel erg dat ik ben aangekomen morgen! Maarja, dat hoop ik eigenlijk altijd al. Ik ben dit lichaam gewoon gigazat!

Ik ga nu maar snel stoppen, voordat deze ene blog een heel boekwerk wordt! Mama komt zo ook weer gezellig televisie kijken. Mijn knappe papa zou Flikken Maastricht op een dvd'tje zetten dus dat wordt weer knus! (:

x

Ps. Woensdag 23.00u.
Toch nog even heel snel een toevoeging aan mijn (al veels te lange) berichtje.. Mama is net weg en het was echt supergezellig! Ik voel me sowieso heel gelukkig op dit moment en dat is echt al lang geleden, zeker de laatste week! Daarom vond ik dat dat toch even gedeeld moest worden, hihi. (:
Heb trouwens ook nog een hart gefabriceerd voor aan de muur. Het verkrijgen van het benodigde karton bezorgde Gerda en mij de nodige bloed, zweet en tranen, haha. Maar het is ons gelukt en ik moet zeggen dat hij best leuk is geworden!
Als absolute afsluiting daarom nog even een foto (met een vééls te blij hoofd..) en daarna ga ik dan toch écht stoppen! Welterusten!