Zó oneerlijk

Vanmorgen.
Afgevallen
Alweer.
Ik snap to-taal NIET waar mijn lichaam al die kcal laat.
Er zijn nieuwe afspraken gemaakt, over bijvoorbeeld de sonde. Want iedereen wantrouwt me nu natuurlijk.. Ze denken dat ik met de sondevoeding kloot. Ze denken dat ik meer beweeg als ik alleen ben. Ze denken dat ik eten wegsmokkel. Maar dit doe ik allemaal écht niet.. :'(
Het is ten eerste al zó frustrerend om niet aan te komen. Maar het is ten tweede ook nog eens zó vreselijk om door niemand geloofd te worden. Helemaal niemand gelooft me hier, als ik zeg dat ik me aan alle afspraken heb gehouden. En dat snap ik wel, want het ís ook onbegrijpelijk dat ik niet aankom. En ik heb het nodige verleden natuurlijk.. Maar dit x kan ik er gewoon écht niks aan doen!?
Mijn sondevoeding is weer omhoog gezet. 2 liter is het nu. Daarnaast eet ik nog 1000, zodat ik op de 3000 kcal per dag uitkom. Megaveel, maar nog steeds ben ik bang dat het niet genoeg is.. Dat mn lichaam al die kcal wéér op zal slokken en dat ik wéér niks aankom.
***zooi. Áltijd als ik gemotiveerd ben, laat mijn lichaam me in de steek lijkt wel. Áltijd als ik wil aankomen, gaat het niet. Ik blijf ook maar piekeren waardoor het kan komen dat ik nu afval. Maar ik kom er gewoon echt niet uit!? Normaal had ik nog wel een béétje het idee dat ik iets kon veranderen, dat ik ergens nog teveel aan de eetstoornis toegaf, maar nu dus niet.. Dat maakt me nu ook zó onzeker. Als ik nu wist waar het aan zou liggen, kon ik het tenminste veranderen!
Het enige wat ik nu kan doen, is me aan alle afspraken houden. En zoveel mogelijk extra eten natuurlijk. Ik doe zo hard mn best hiervoor. Kan alleen nog maar hopen en bidden dat het het juiste effect zal hebben. Echt veel geloof heb ik er zelf inmiddels niet meer in.. Maar ik moet de moed niet opgeven! Met 3000 kcal én bedrust móét mijn lichaam toch wel aan gaan komen!? Ik word helemaal gek van de onzekerheid..
Meer heb ik eigenlijk niet te vertellen. De strijd is momenteel gewoon zwaar *piep*, vooral omdat ik er niets voor terugkrijg. Ik zou zó óngelofelijk blíj zijn als ik morgen zou zijn aangekomen. Het is het enige wat me momenteel nog gelukkig kan maken.
Ik ga me vanavond iig weer héél rustig houden. En nog maar eens wat extra eten. Meer kan ik niet doen. En dat maakt me radeloos.
Liefs