Dubbele gevoelens

Gisteren niet geblogd, dus werd weer eens tijd.
Hoe gaat het nu?
Nou, het gaat nu wel een beetje zn gangetje eigenlijk. Ik merk dat ik de hele ziekenhuis-situatie nu een beetje aan het accepteren ben. Dat neemt alleen niet weg dat de strijd nog ontzettend zwaar is. Elk moment van de dag spoken de gedachtes nog door mn hoofd dat ik af wil vallen. Ik verzet me hiertegen, omdat ik dan nóg langer van huis zal zijn, maar het is zo onwijs moeilijk om dat télkens weer te moeten doen. Want de afvalmogelijkheden heeft mijn eetstoornis allang gezien hier hoor: Meer bewegen, de sonde uitzetten/wegspoelen, minder eten, het kan nog allemaal! En die kant trekt maar harder, naarmate ik meer aankom. :(
Want daar zit ik nu vooral mee; Het aankomen gaat zo-onwijs-SNEL. Er zit nu in 1 week 2,3 kg bij. In de hele opname van 2 weken al 2,8 kg... Momenteel zit ik precies op een gewicht wat ik al een jaar(!) niet meer gewogen heb...
Ik merk dat mijn hoofd het bijna niet meer aankan. Ik zie mezelf serieus ook met de dag veranderen als ik in de spiegel kijk. Mn gezicht wordt weer voller, mijn broeken zitten strakker.. Ik wéét dat het een goed teken is, maar het vóélt gewoon niet fijn. Ik zit daarbij ook nog eens de hele dag vol van die sonde, bahh.
Ik ben nu dus eigenlijk de gehele dag bezig met mezelf tegenhouden stomme dingen te gaan doen. Ik houd mezelf hierbij het volgende voor;
Naar de eetstoornis luisteren is misschien voor even fijn en zorgt even voor rust, maar op de lange termijn heb ik er niets aan. Ik zal daardoor alleen maar langer in dit vreselijke ziekenhuis moeten blijven. Als ik me tegen mijn eetstoornis verzet, kom ik wel (harder) aan, maar daarvoor ben ik hier nu eenmaal. En als ik harder aankom;
- Ben ik sneller thuis; misschien wel vóór het pinksterweekend!
- Kan ik sneller Thor knuffelen <3
- Ben ik eerder van die ***sonde af.
Deze peptalk tegen mezelf lijkt tot nu toe aardig te werken. Ik blijf aankomen als een malle. Balen is alleen wel dat het dikke gevoel er niet minder van wordt. Dit zorgt ervoor dat ik dikwijls huilend op mn bed zit. (Nu ook weer..) Sorry, ik ben echt een zwakkeling. :(
Maargoed, genoeg gezeik weer over mezelf. Ik ga maar weer eens door met bikkelen en nu aan de yoghurt met aardbeien. Nog 1,1 kg te gaan...