Veel gedachtes & negatief gewauwel

Dit was echt een verschrikkelijke dag.
Vanmorgen was ik 2 ons aangekomen, maar hierdoor zit ik nog steeds wel iets onder de groeilijn. De artsen vonden het daarom nodig de volgende maatregelingen te treffen:
Ten eerste is mijn sonde nóg meer omhoog gegaan. Hierover was geen enkel overleg mogelijk. Mijn eetlijst wilden ze bijvoorbeeld niet uitbreiden. Het moest en zou extra sonde worden. 'En natuurlijk mag ik altijd nog meer eten, maar dat is dan gewoon extra.' *zucht*
Ten tweede mag ik niet meer alleen douchen. Heb geen idee wat ze denken dat ik daar dan doe ofzo, maargoed. Weg privacy.
En het ergste; Ten derde krijg ik hoogstwaarschijnlijk vrijdag een bewegingsbeperking. :'( Complete bedrust mét extra sonde. Ik vind het zo erg. Dan kan ik dus niet meer naar het restaurant met mijn bezoek: Het momentje waar ik iedere dag naar uitkijk. En er zal voortdurend op me gelet worden. Ik kan vast ook niet meer alleen naar de wc.. Vreselijk!
Máár... Het is dus nog niet volledig zeker. Want als ik 5 ons in 2 dagen aankom, kán ik mijn groeilijn nog halen vrijdag. 5 ons in 2 dagen. een bijna onmogelijke opgave. En dit maakt dat de hele dag zo zwaar is/was. Want eerst wilde ik de moed bij voorbaat al opgeven en de eetstoornis de vrije loop laten; De strijd niet meer aangaan en hierdoor ook even geen chaos in mijn kop meer. Dan ben ik er tenminste ook gelijk zeker van waar ik aan toe ben.
Maar ik ben tóch weer de strijd aangegaan. Heb besloten om nóg meer te eten, náást die verhoogde sonde. Zo heb ik vandaag dus een boterham met beleg, yoghurt, avondeten, aardbeitjes en een ijsje extra gegeten. Het veroorzaakte weer de nodige chaos in mijn hoofd, vooral omdat mijn sonde ook al omhoog was gegaan en ik daardoor dus ook al extra binnen krijg. Naast het extra eten heb ik ook nog eens veel minder bewogen en ook dit zorgde voor de nodige spanning..
Nu hoop ik dus alleen zó erg dat mijn stappen morgen op de weegschaal te zien zullen zijn! En hierover zit ik dus eigenlijk al de hele dag te piekeren.. Doe ik wel genoeg extra? Ik weet het echt niet meer.. Het probleem is ook; het liefste zou ik een hele slagroomtaart kunnen eten zodat ik zéker weet dat ik het gehaald heb vrijdag. Maar iets houdt me nog tegen!? Iets zegt me dat ik dat absoluuut niet mag. En dat 'iets' zou ik het liefst hardhandig de grond in rammen. Maar dat doe ik dus niet.. Ik voel me hierin een zwakkeling, een faler. Waarom kan ik niet voor de volle 100% voor het aankomen kiezen!? :( Een vraag waar ik zelf ook zó graag het antwoord op zou willen weten..
Ik ben zó bang dat ik morgen niet genoeg ben aangekomen. Maar misschien moet ik de situatie beter voor mezelf relativeren.. Want wat als ik niet genoeg ben aangekomen? Dan haal ik het nooit meer vrijdag.. En dan? Dan krijg ik dus die ***bedrust. En dan? Dan voel ik me nóg rotter en mislukter. En dan? Tsja, wat dan? Dan niks eigenlijk.. En wie weet dat dat rotte gevoel dan ook wel weer wegzakt.
Bovendien moet ik mezelf ook voor blijven houden dat de artsen om me te helpen. Om mezelf levend te houden.. Vooral dit laatste besef ik mezelf nog veels te weinig. Ergens wéét ik wel dat ik nog heel wat kilo's kan gebruiken. En ergens wéét ik wel dat mijn lijf dit niet heel erg lang meer zal trekken. Maar het vóélt gewoon niet zo!? Ik heb lichamelijk ook het gevoel dat ik nog wel een marathonnetje kan rennen of een bergje kan beklimmen. Dat maakt het nog eens extra moeilijk. Het liefst zou ik ook gewoon vóélen dat ik het allemaal zo hard nodig heb..
Genoeg gedachtes.. Hoe was het verder vandaag?
Ik heb best veel bezoek gehad, maar er niet echt van kunnen genieten door al het gepieker.. Echt sorry voor de mensen die langskwamen! (Annegreet met lieve Jinthe, Marja, papa en mama..) Verder heb ik vooral doodstil op mn bed gezeten, in de hoop niks te verbranden, en gehuild. Gezelligheid ten top!
En terwijl ik helemaal moeilijk doe over bewegingsbeperkingen, heeft de meneer schuin tegenover me veel meer recht van klagen.. Hij heeft vandaag heel onverwachts slechte uitslagen van een scan gekregen. Hij ligt hier voor zn longen, maar op de scan waren ineens plekjes op zijn lever te zien. Verschrikkelijk.. Als ik dat soort dingen hoor, snap ik écht niet waarom ik zo zeik. :(
Genoeg negatief gewauwel weer. Ik ga zometeen nog maar een bak aardbeien scoren en daarna vroeg mn bed in.. Hopelijk val ik snel in slaap met al die gedachtes over het wegen en de kampioen snurker die tegenover me ligt. (Dat was alweer negatief gewauwel, oepsie)
Liefs.