Eind in zicht?!

Weer een blogje.
Positiever deze x, want vanmorgen was er weer 4 ons bij! Gisteren maar 1 ons, dus daarom baalde ik heel erg. Maar ik heb alles op alles gezet. Nóg meer gegeten.. En zie hier het resultaat! :)
Omdat ik vandaag dus zoveel was aangekomen, werd de sonde ook niet met 200, maar met 400 afgebouwd! Dat was wel even schrikken, want 400 minder sonde, betekent ook 400 méér eten! Dit blijf ik hier toch nog lastiger vinden dan ik had gedacht.. Toch heb ik nu voor mezelf een planning gemaakt van wat ik vandaag moet eten. Expres een planning, want anders neemt de eetstoornis op de eetmomenten weer de overhand en neem ik toch weer niets extra's..
De lijst die ik nu eet is alweer best groot. 1500 staat erop, naast 1000 sonde. Ik eet nu dus meer dan dat er in me gepompt wordt! En als ik morgen goed ben aangekomen, mag er nóg meer sonde af! Dit komt omdat ik nu al heel dicht in de buurt van mijn ontslag-gewicht ben. Om precies te zijn hoef ik nog maar een pondje!
Voor die laatste 5 ons ben ik nu dus nog even keihard aan het bikkelen. Ik ben zó blij dat het eind bijna in zicht is! Gisteren had ik ook echt een baaldag, omdat het toen nog niets leek op te schieten.. Maar vandaag lijkt het daar dus wel op! :)
Veel eten, weinig bewegen, aankomen, nog even stabiel weten te blijven, en dan... NAAR HUIS! Ik kijk er zóóó naar uit. Heb het hier écht he-le-maal gehad.
Iedereen zegt nu ook dat ik er heel veel beter uitzie.. Dat vind ik om eerlijk te zijn nog wel moeilijk om positief op te vatten. Kijk, ik vóél mezelf eigenlijk ook veel energieker.. Dus ik merk wel dat het 'beter' met me gaat, lichamelijk gezien. Maar 'er goed uitzien' klinkt voor mij als 'er veel dikker uitzien'. En ergens wíl ik natuurlijk ook wat dikker zijn dan eerst, maar aan de andere kant blijft het moeilijk om 'dat dunne' los te moeten laten. Het was iets vertrouwds, iets wat bij me hoorde.
Een jaar lang heb ik niet meer gewogen dan x kg.. Nu ik daar ineens weer boven zit is dat toch telkens weer eventjes slikken. Iedere ochtend word ik geconfronteerd met dat getal op de weegschaal, en dat 'doet pijn'. Het doet pijn om te zien dat ik dat stukje van mij los moet gaan zien te laten. Dat ik weer 'gewoon' moet gaan worden.
Want zo voelt het: Ik was eerst 'speciaal'; er waren weinig mensen zo dun als ik was. En ookal vond niemand het mooi, ookal hadden mensen eerder medelij dan bewondering, ik viel in ieder geval op. De blikken op straat gaven de eetstoornis een kick. Ik viel op, ookal was dit dan in negatieve zin.
Het zal wel even wennen zijn om strakjes niet meer nagestaard te worden. Maar ergens weet ik dat dit alleen maar een goed teken zal zijn. Ik zal die kick uit andere dingen moeten gaan halen. Strakjes misschien weer uit een goed cijfer op school. Daar kijk ik eigenlijk ook wel weer heel erg naar uit.
Maar misschien moet ik die kick ook gaan weten te halen uit een gezellig moment met een vriendin. Een gezellige middag shoppen met mama. Een gezellig rondje skaten met mijn zusje. Ervoor zorgen dat ik ook blij kan worden van dingen die niet alleen maar prestatie-gericht zijn.
Ik kijk ernaar uit om weer thuis te zijn. Om dan ook weer mee te kunnen gaan ondernemen dan ik het afgelopen jaar gedaan heb. Want dat krijg ik hier natuurlijk ook voor terug: Een gezonder, energieker lijf waar ik meer mee kan. Ik zal eindelijk weer langer kunnen en mogen shoppen. Mogen skaten af en toe. Misschien dat ik na 3 jaar zelfs weer in een bikini kan en durf! Én laten we niet vergeten hoe fijn ik met Thor zal kunnen gaan wandelen. :)
Oja, das waar! Ik heb onze schattige pluizenbol gisteren in real life mogen aanschouwen! Voor de deur van het ziekenhuis kon ik hem eindelijk even knuffelen. Motivatie numero één; dat lieve beestje.
Ik kan echt niet meer wachten tot ik het gehele gezelschap hier gedag kan zeggen om eindelijk huiswaarts te keren.
Daarom blijf ik de komende dagen dus nog maar lekker hard en veel door(vr)eten! Nóg meer extra's, want des te eerder ben ik thuis! Na 3 weken eindelijk weer een fijne omgeving met lieve mensen om me heen. Ik kan niet meer wachten!
Liefs