Redelijke dag

Alweer een berichtje, want verder heb ik toch niet veel te doen.
Vandaag ging weer lekker slooooom. Had ook echt veel last van heimwee. :( Komt ook door koninginnedag denk ik.. Iedereen gaat dan allemaal leuke dingen doen & ik zit maar een beetje op bed te zitten.. Maargoed, ik moet niet zeuren. Eigen schuld, dikke bult! Had ik maar beter mn best moeten doen, zodat ik gewoon thuis had kunnen blijven..
Hoe zag mijn dagje eruit?
Nou, vanmorgen moest ik eerst wegen en was ik gelijk gebleven. Ik baalde zoo erg. Maar dit was wel nog een extra motivatie om meer te gaan eten vandaag! Al zal dat mijn gewicht morgen niet eens zoveel gaan beïnvloeden waarschijnlijk.. Dat zie je toch pas later weer terug..
Pff, zoals je al merkt; gepieker over het wegen dus. Iedere dag wegen veroorzaakt gewoon zoveel chaos in mn kop! Maargoed, ik hoop echt dat er morgen wel wat bij is iig. En dat dit dan een schommeling was ofzo.
Aan vandaag zal het dan niet gelegen hebben! Want qua eten/beweging heb ik zó hard mn best gedaan.. Ik heb een boterham ipv beschuitje op. Extra avondeten. Een ijsje. En daarnet ook nog wat heerlijke aardbeitjes verslonden! Daarnaast heb ik mezelf ook nog eens de hele dag op bed gehouden. Alleen eventjes met mn bezoek naar het restaurant geweest.
Om eerlijk te zijn merk ik nu dan wel dat de eetstoornis kei-hard schreeuwt hoor.. Vooral dat ik veeeeel meer moet bewegen.. :( Maar daarom snel mn ipad gepakt en nu weer op bed typen als n malle. Van mezelf afschrijven werkt gewoon het fijnste. Gedachtes proberen te negeren en keihard tegen die eetstoornis ingaan. Daar kom ik nu veel verder mee dan met springen als een bezetene.
Maaaaargoed, ik dwaal weer af.
Waar was ik?
Oja, vandaag. Nou, na het wegen dus ontbeten. Waarbij ik mijn glas vanille/caramel-thee heb laten vallen; heul slim. Mn handen onder het bloed omdat ik in de scherven greep. Terwijl t maar een heel klein wondje was hoor, haha. Gelukkig was de schoonmaak-zuster er!
Na het ontbijt gedoucht en toen mocht ik een heerlijk bakje vla. Klinkt misschien stom, maar daar kijk ik gewoon naar uit iedere dag. Ik vind vla zó lekker haha. Zet mij maar op een vla-dieet. ;)
Na de vla heb ik flikken Maastricht terug gekeken. Een uitzending van meer dan een week geleden tóch nog via youtube kunnen vinden, yeah! Met dank aan de liefste zus van de hele wereld <3
Verder nog wat getekend, geluncht, weer wat getekend en toen was eindelijk mijn papa er weer om even te knuffelen, te praten en spelletjes te doen! Na mijn avondmaaltijd kwam dat lieve zusje, waar ik het al eerder over had, ook gezellig mee met de liefste mama om weer te knuffelen. <3
Ja. Ik houd van knuffelen.
Nu ga ik denk ik maar mn bed in. Morgenochtend toch weer vroeg op voor die prutweegschaal en 1of  andere prutprik die ze elke ochtend mn been in jassen. Echt, zo pijnlijk. Het zijn vitaminen ofzo, maar ik ga morgen echt aan de zaalarts vragen of ik dat spul niet in tablet-vorm kan krijgen!
Slaaplekker lieverds. En alweer bedankt voor het lezen van dit te lange zeikverhaaltje! :)

Duidelijkheid

Hoi lieve volgers,
Maar weer een berichtje van hier. De afgelopen 2 dagen waren onwijs moeilijk. De continue strijd over het eten/niet-eten spookte maar door mijn hoofd. De 'vage' afspraak over het volgen van mijn lijst, maakte dat het voelde alsof ik overal in faalde; Ik faalde voor mezelf, omdat ik niet álles at, maar faalde ook voor de eetstoornis, omdat ik wél íéts at.
Gisteren had ik een heel lieve verpleegkundige, waaraan ik dit heb uitgelegd. Ze snapte me goed en heeft dit voor me gerapporteerd. Vandaag heb ik dit punt ook zelf aangegeven bij de zaalarts en sinds vanmiddag is er eindelijk meer duidelijkheid. Ik heb nu een andere lijst, die ik sowieso moet volgen. Naast dit minimum mag ik verder alles eten wat ik wil als extra. Verder krijg ik nog wel superveel sonde tot ik 2 kg ben aangekomen. Hierna gaan ze kijken hoe verder.
Ik vind het fijn dat er nu meer duidelijkheid is. Het is nu een stuk rustiger in mijn hoofd. Vind het wel heel lastig dat ik nog steeds zoveel sonde moet. Ik had liever veel meer gegeten, want mijn lijst is nu superklein! In totaal maar 2 beschuitjes, een bakje vla en een halve avondmaaltijd..
Daarom heb ik mezelf dus voorgenomen om elke dag extra's te gaan nemen! Het aankomen zal hierdoor alleen wel sneller gaan.. Dit vind ik moeilijk, maar ik hoop dat ik, als ik eerder die 2kg ben aangekomen, ook eerder naar huis mag. Eerder naar ons nieuwe, lieve hondje!
Verder gaat het allemaal zn gangetje hier. De dagen duren wel heel lang, omdat ze me elke ochtend al om 6uur wekken om te wegen. (Het aankomen gaat tot nu toe trouwens prima..) Hierna val ik meestal wel weer in slaap, maar dan staan ze om 8 uur alweer naast mn nest met mn ontbijt. Echt uitslapen zit er hier niet in dus en de ochtenden zijn zo ook vet lang. Meestal ga ik dan maar douchen ofzo. Dat is nog een heel gedoe met zo'n pomp, dus daar ben ik dan ook weer drie kwartier aan kwijt.
's Middags komt er tot nu toe gelukkig altijd bezoek. Dan gaat de tijd aanzienlijk sneller! Ik heb hier ook geen bewegingsbeperking (gelukkig), dus dan drink ik met hen vaak nog wat in het restaurant beneden. Vandaag was het lekker druk. Mama kwam, en mijn beste vriendin rebecca kwam ook heel lief langs! (Bij deze voor de zoveelste x bedankt dat jij me altijd blijft steunen schat..) Daarna zijn er nog een oom en tante geweest en 's avonds kwamen papa en Ria. <3
(Hmm, dit is misschien een beetje nutteloze info allemaal, maargoed..)
Momenteel lig ik bij 2 mannen en 1 oudere vrouw op de kamer. Ze zijn gelukkig een stuk liever dan dat vrouwtje van de kamer hiernaast. :) De ene man had alleen wel mn volledige avondmaaltijd opgegeten daarnet, toen ik even op de wc zat, haha. Gelukkig kon de verpleging nog wat regelen met de keuken daarna.
Zometeen ga ik maar eens tv kijken. Daarna lekker slapen en dan is het morgen koninginnedag... Ik baal écht dat ik niet kan helpen sinaasappels persen met mijn koor. :( Daar keek ik al een maand naar uit ofzo.. Sowieso mis ik de dingen van thuis echt erg. Ook het hondje.. Maar ik ga ervoor dat ik binnen de 2 weken weer naar huis kan! Dus hopen dat ik deze positieve flow vast kan blijven houden en morgen wat extra calorietjes naar binnen kan hannesen. Wie weet dat het dan allemaal wat sneller gaat!
Nouja, fijne koninginnedag alvast allemaal. En bedankt dat jullie dit vrij nutteloze bericht weer helemaal hebben gelezen!
Liefs

Sonde-strijd

Zo gemotiveerd als ik er gisteren in stond, zo lastig heb ik het vandaag..
Vannacht begon het piekeren al. Het gepieker over het eten..
Al het eten wat ik doe is namelijk extra. Ik krijg nu een sonde die elke dag nog wordt opgebouwd. Daarnaast heb ik een eetlijst, waarvan 'het knap is als ik er iets van eet'. Maar ik wil gewoon alles eten! Dit mag alleen absoluut niet van de eetstoornis.
De sonde is al genoeg om aan te komen, dus van alles wat ik eet, kom ik alleen maar nóg harder aan. Dit veroorzaakt zóveel strijd in mijn hoofd. Wel eten/niet eten. Ik ben er de hele dag mee bezig.. Ik ben zó bang om nóg harder aan te komen! Vandaar dat het me nu dus niet lukt om mijn volledige lijst te volgen. Elke hap is een keihard gevecht. Want 'waarom eten als ik tóch al aankom!?' Dat zegt de eetstoornis me. Ik weet ergens dat ik elk extra onsje ook nog wel kan gebruiken, maar de angst is zo groot. De angst om 3 ons per dag, 2 kg in de week, aan te komen. Dat gaat me veels te snel!
Heb vannacht dus niet kunnen slapen. Sowieso lag dat slang-geval gigantisch in de weg. Mn eigen kussen was ik vergeten en mijn kamergenote studeerde voor gorgelput.
Verder eigenlijk niet zoveel meegemaakt. Oja, ik ben wel van kamer gewisseld. Omdat mijn kamergenote last van me had en dat liet ze nogal duidelijk blijken. Ze heeft een aantal dingen gezegd, die me erg geraakt hebben. Vind het dus wel fijn dat ik nu op een rustigere kamer lig nu. Haar opmerkingen blijven alleen nog steeds wel aan me knagen.
Ik zie onwijs op tegen morgen. De dag was loodzwaar door al dat gepieker over eten en sonde. Het liefst zou ik eigenlijk helemaal niks meer eten. Even rust in mijn hoofd. Maar ik ben bang dat de artsen dan besluiten dat ik niet naar huis mag zonder sonde. Of dat ik nóg meer sonde moet. Daarom ga ik telkens wéér die strijd aan. Maar, zoals ik al zei, elke hap is een inmens groot gevecht..
Ik heb al zoveel gehuild hier. Maar de tranen stoppen maar niet. De uren verstrijken trager dan traag. Ik mis papa en mama, inge en sjoerd, mijn tantes en ooms, vrienden en vriendinnen. Het liefst zou ik weer thuis willen zijn, maar dat is ergens ook de eetstoornis. Die laat me mezelf ook nog extra rot voelen nu.
Wat moet ik nu? Ik weet het allemaal gewoon even niet meer. Ik ben kapot van het vechten. Moe van het huilen. Uitgeput van de strijd in mn hoofd.. Morgen weer zo'n dag? Ik ben bang dat ik het niet ga trekken..
Sorry voor mijn gezeur. Sorry voor mijn zwakheid. Sorry dat ik niet vol voor het aankomen kan kiezen. Sorry.

Wéér een opname.

Daar lig ik dan. In een ziekenhuisbed met een slang in mn neus. Alwéér...
De afgelopen maanden hoopte ik dat ik het thuis op zou kunnen pakken; het aankomen. Maar dit is niet gelukt. Ik schaam me en voel me hierin een faler. Maar ik moet hier denk ik niet teveel in blijven hangen..
Nú ga ik er gewoon alsnóg voor zorgen dat ik later toch nog trots op mezelf kan zijn. Door hier in het ziekenhuis te vechten tegen de eetstoornis ipv tegen de kilo's. Door te eten, terwijl mn lichaam ook al volgepompt wordt met sondevoeding. Want daar kon ik dit keer niet meer onderuit; Ik moest verplicht aan de sonde. Vreselijk vond ik het. Ik heb geschreeuwd en gejankt dat ik het écht niet wilde. Toch denk ik achteraf dat dit de eetstoornis was. De eetstoornis die definitief zijn macht verloren zag.
Ik ben de controle zelf nu volledig kwijt. De artsen hebben het van me overgenomen. En ik zal op hen moeten vertrouwen.. Dood-eng. Maar diep van binnen weet ik dat het nodig is. Er zijn heftige dingen gezegd voordat ik opgenomen werd. Dingen waar ik aan moet blijven denken wanneer ik het vertrouwen in die artsen begin te verliezen. Ik kan niet anders. Zij weten momenteel wat het beste voor mij is.
Dus dat wordt de komende twee weken vechten. En daarna natuurlijk ook nog.. Ik hoop dat deze opname me dát eerste stapje in de goede richting weet te geven. Dat stapje waar ik nu eigenlijk al een jaar naar op zoek ben, maar niet lijk te kunnen vinden.
Daarvoor is nu eerst gewicht nodig. De afgelopen weken heb ik gemerkt dat ik nu eigenlijk te verzwakt ben om de strijd aan te gaan. Mijn hoofd zit de gehele dag vol met gedachtes over eten en bewegen. Hoeveel extra, hoeveel minder. Maar de actie blijft vaak uit. Veel meer eten lukte niet, omdat de eetstoornis nog vaak zo hard trok. En ook het bewegen bleef een bepaalde kick geven..
Het is moeilijk uit te leggen en ik denk dus ook moeilijk voor anderen te begrijpen. Ik snap mezelf vaak al niet eens. Waarom ben ik toch zo bang om aan te komen? Want ik wéét dat mijn lijf nu zwaar  ongezond is.. Het antwoord weet ik (nog) niet en dat frustreert me. Maar ik hoop aan dat inzicht te kunnen werken na deze opname. Dan ga ik hopelijk weer snel in therapie voor ook de achterliggende zaakjes.
Dat was wel weer even genoeg geblaat voor nu. Ik ben van plan deze opname wat vaker te posten dan de vorige x. Reacties zijn altijd leuk, lief en welkom, maar voel je vooral niet verplicht.
Zometeen maar eens tv kijken. Zonder ouders. Daar moet ik wel aan wennen; Die beperkte bezoektijden op de volwassen-afdeling.. Maar misschien is ook dit wel even goed. Ik zit hun vaak genoeg op hun nek..
Liefs