Onzekerheid

Hallo lieve volgers,
Weer een weekje verder.. Een heftig weekje met veel nieuwe inzichten.
Maandag moest ik dus weer op de weegschaal. Ik was wel aangekomen, maar niet genoeg. Alweer. Omdat dit al de 2e keer was, kwam ik in een steunweek. Dit houdt in dat je er écht alles aan moet gaan doen om aan te komen en dat de socio's ook nog meer op je gaan letten.
Dit laatste heb ik goed gemerkt. Doordat ik er telkens weer op werd gewezen dat ik moest gaan zitten, besefte ik me hoeveel ik eigenlijk nog bewoog. Bloedirritant, maar hoognodig. Het is nu gewoon echt de bedoeling dat ik minimaal die 5 ons haal.
De afgelopen week heb ik dus veel minder bewogen. Mijn lijst is ook weer opgehoogd, dus ik heb daarnaast ook meer gegeten. Alles wijst erop dat ik morgen gemakkelijk die 5 ons gehaald zal hebben.
Toch stopt mijn hoofd maar niet met denken. Deze week heeft me namelijk ook heel veel nieuwe motivatie gebracht en nu ben ik gewoon ZO bang dat het allemaal alsnog niet genoeg is geweest. Dat ik wéér niet genoeg aangekomen zal zijn, en hiervoor ook zwaar gestraft zal gaan worden.
Want dat laatste zal dan inderdaad het geval zijn. Wanneer ik morgen niet die 5 ons heb gehaald, mag ik niet meer bewegen. Ik mag niet meer naar school. Alles zal weer van me worden overgenomen. Ik mag niet meer zelf smeren, opscheppen of tussendoortjes klaarmaken. En het ergste: Ik mag niet meer naar huis.
Ik ben doodsbang. Doodsbang voor al die straffen die boven mijn hoofd hangen. Doodsbang dat ik, ondanks al mijn inspanningen, alsnog niet beloond zal worden. Doodsbang dat ik zo achterraak op schema, dat ik niet meer voor mijn verjaardag naar huis kan.
De onzekerheid sloopt me. Ik zit de halve dag te janken omdat ik zo bang ben. Ik heb in al mijn hopeloosheid vanmorgen zelfs de slagroom van mijn moeders taartje gegeten. Net alsof dat het verschil zal gaan maken.
Nouja, ik denk dat het nu wel duidelijk genoeg is hoe ik me voel. Ik hoop dat ik vannacht kan slapen en dat achteraf al mijn angsten voor niets geweest zullen blijken te zijn. Vanavond maar afleiding zoeken bij de boeren. Morgen zal ik jullie morgen meer laten weten.
Veel liefs,
Mirjam
Ps. Ik heb van verschillende mensen begrepen dat het reageren op mijn berichtjes niet meer lukt.. :( Als jullie willen kunnen jullie me wel altijd mailen naar mirrebir@hotmail.com, of een berichtje achterlaten op mijn facebook-pagina! (Vind ik stiekem leuk.)